17 mar 2013

Lírica en castelán da musa do galego


Andan xa ansiosos por sucar o océano os versos rosalianos que liberaremos para que a voz da musa cante de beira a beira. Mais o tempo (climatoloxicamente falando) non acaba de cadrar coas nosas intencións, e temos a proposta gardada dentro dunha paréntese que pecharemos en canto poidamos. Mais non queremos deixar pasar máis días sen seguir dándolle voz a Rosalía, que cante e que cante, que non cale nunca, e hoxe decantámonos pola súa obra lírica en castelán, que o galego témolo reservado coma un tesouro precioso para as últimas semanas da axenda, as que nos acheguen ao dezasete de maio.
Que non só no maltratado galego cantou a poeta; tamén na lingua que chegou de Castela, e cremos que, igual que se di de Joyce, que moldeaba a lingua inglesa mellor que calquera literato (ou literata) da vella Inglaterra, Rosalía empregou a lingua dos “castellanos de Castilla” con absoluto virtuosismo, para descrédito dos intelectuais que non querían crer no xenio desta creadora irrepetible nin como muller nin como galega. En resumo: que escribía en galego porque lle daba a gana, non porque non o fixese ben en castelán. Definitivamente, maleducada!
Así, rescataremos intres fugaces do que describimos a continuación:

LA FLOR (1857)

Estamos ante o seu primeiro libro de versos, publicado durante unha estancia en Madrid e baixo a influencia da lectura de autores románticos. Nel comezan a esbozarse temáticas que estarán presentes, en maior ou menor medida, ao longo de toda a súa obra, relacionadas cos sentimentos máis escuros e sombríos.


A MI MADRE (1863)

A pesar de que nos primeiros anos Rosalía e a súa nai non poden convivir debido a que non é recoñecida polo pai e é criada por unhas tías, cando a nai a leva finalmente con ela a relación entre as dúas será moi intensa. Cando a nai lle falta, Rosalía sente que perdeu a alguén fundamental e que con ela morreu unha parte de si mesma. Por iso lle dedicará esta pequena homenaxe estruturada nuns poucos poemas.


EN LAS ORILLAS DEL SAR (1884)

No último libro de versos publicado por Rosalía, a súa mestría é xa indubidable. Os poemas que o integran, innovadores en canto á métrica, inspirarán máis adiante a outros grandes creadores polo simbolismo que rebordan. Neles, vence o pesimismo e a desesperanza.



OUTROS POEMAS

Podemos ler, ademais, outros poemas soltos recompilados hoxe nas súas obras completas, que selan cun broche de ouro a bibliografía da autora.




PARTICIPA!

E que pretendemos con todo isto, nesta ocasión? Que leva implicito o "Participa!" de hoxe? Dado que na primeira fixemos campaña de buzoneo real e na segunda quixemos deixar ao mar a responsabilidade de espallar o cantar de Rosalía, agora será cousa vosa: compartide nas redes sociais (Facebook, Twitter, etc.) as nosas imaxes! Que se escoite a voz da musa! Canta, Rosalía!


Fonte:

No hay comentarios:

Publicar un comentario